தனிமை பழகு..

ஆளில்லா அறைகள்..
அலறாத தொலைக்காட்சி..

அழையாத கைபேசி..
விரல்படாத அழைப்புமணி..

திறக்காத சன்னல்கள்..
தீண்டாத குளிர்காற்று..

சுழலாத மின்விசிறி..
சத்தமிடாத சுவர்க்கோழி..

இசையற்ற இரவுகள்..
புன்னகையற்ற பகல்கள்..

முத்துக்களற்ற கொலுசு..
மூச்சுத் திணறும் தனிமை..

திகட்டும் தனிமைகளில்
தூங்கி வழிகின்றன
என் கனவுகள்..

இப்பொழுதெல்லாம்,
என்னறைகளில்,
ஒட்டடைகள்
நீக்கப்படுவதில்லை..

இருந்தும் நான்,
தனிமை பழகுகிறேன்..
கண்ணீர் கரைக்கும்
தலையணைக்காகவும்,
தோள் தாங்கும்
சுவர்களுக்காகவும்..

(உரையாடல் கவிதை போட்டிக்காய் எழுதியது..
http://tamil.blogkut.com/uraiyaadal.php )