நெடுநேர மௌனத்தின்
கூர் விளிம்பில்,
விழியும் காகிதமும்
விரும்பியிருந்தது சில
நீர்த் துளிகள்...
இன்னும் நீண்ட
அம் மௌனத்தின்
முற்றுப்புள்ளியில்,
காகிதம் நிரம்பியிருந்தது,
உன் ஒற்றை பெயரில்...!
கண்கள் ஏனோ சிரித்திருந்தது.
Monday, December 14, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
நாந்தான் இப்படின்னா நீங்களுமா?
///
காகிதம் நிரம்பியிருந்தது,
உன் ஒற்றை பெயரில்...!
கண்கள் ஏனோ சிரித்திருந்தது.
///
இது போதாதா?
திஸ் டூ ஷல் பாஸ்
//திஸ் டூ ஷல் பாஸ் //
ஆம்.. நிகழ்வுகள் கடந்து போகும்.. உறவுகள் என்னுடன் இருக்கும் என்ற நம்பிக்கை இருக்கிறது..
(தம்பி கூட போட்ட சண்டைல எழுதினது.. :P)
நன்றி திலக்..
பிரிவுக்காலம், மென்மையாக.. மிக இயல்பாக கவிதையாக வடிந்துள்ளது...
nice..
Nice to see u here aarumugam.. Thanks for coming and posting ur thoughts.. :)
ப்ரொஃபைல் கோபக்கவிதை அழகு..
Mikka nandri vasanth.. :)
பரிசுப்போட்டிக்கு அனுப்பியிருந்த நில்...கவனி...பயணி... சிறுகதையைப் படித்துவிட்டு கருத்து சொன்னதுக்கு நன்றி. இந்தக் கவிதை மட்டுமல்ல...நீங்கள் வடிவமைத்துள்ள பக்கமும் எதோ ஒரு வழியைத்தான் சொல்கிறது. என்னைப் போல் மெகாத் தொடர் கணக்காக கதைகள் எழுதி விடலாம் . ஆனால் சில வார்த்தைகளை மட்டும் வைத்தது கவிதை படைப்பது எல்லோராலும் முடியாத ஒன்று. முயற்சியைத் தொடருங்கள். வழிகளை மட்டுமல்ல...வசந்தங்களையும் பதிவு செய்யுங்கள்.
தங்கள் வருகைக்கும் வாசிப்பிற்கும் பின்னூட்டத்திற்கும் நன்றி சரண்... :)
Post a Comment